Norderney en Borkum
Met Engeland nog steeds onder quarantaineregels zou dit het tweede jaar worden dat het niet praktisch ‘bezeild’ was voor mij. Zonder het ooit gezeild te hebben zat ik me af te vragen wat nou mijn volgende stip op de horizon zou moeten zijn. Met de tripjes naar Texel, Terschelling of Vlieland had ik het inmiddels wel gezien. Nou had ik sinds het lezen van The Riddle of the Sands van Erskine Childers, en het zien van de film, een gezonde passie ontwikkeld voor de Duitse Wadden. Zonder zelf droog te kunnen vallen (ik heb een knikspant met een 1.2m langkiel) leek het me geweldig om toch die historische plekken te kunnen bezoeken, of meer nog, die stukken water te bevaren die in het boek beschreven waren. Het mooie van historisch water bevaren is dat je alleen maar water ziet en de rest met je fantasie moet aanvullen. In je fantasie is alles immers altijd beter. En zo kwam het dat ik vanuit Makkum wegvoer om in een klap door te varen naar Ameland via het Oosterom wantij. Om dat wantij te ha...