S/Y Zeehond

  Zeehond Dat het zwaar weer zou kunnen worden was bekend, en ik was al een paar weken niet zo fris, dus ik had de boot de maandag al aangebracht vanuit Makkum. Zodoende zou ik niet helemaal afgepeigerd aan de start verschijnen. En inderdaad zeilde ik zaterdag, even voor half een, redelijk chill het startgebied in, lijstje met seinvlaggen lag al klaar, dus de koker kon meteen open en geen grote verrassingen daarin. Dus plan A kon gewoon doorgaan: eerst de zuid. Ik had een rifje staan en dat was precies goed - achterlangs de dijk tot aan de sluis dan. Daar ging meteen het tweede rif erin, want straks langs de poepende man zouden we de volle mep voor onze kiezen krijgen, niet alleen qua wind, maar ook qua golven. En dat was ook zo. Alle goede voornemens ten spijt, om vooraf te ankeren en rustig te beginnen, goed te plannen, etc. etc. – je laat je toch weer opfokken. Daar achter die sluis is het ook niet bepaald een zen-tuin of zo, die je uitnodigt eens lekker een potje te gaan meditere

 Fotoalbum op google photos

Fotoalbum op google photos

Zeehond journaal Singlehanded 2022 Vrije en geannoteerde versie van de journaal-tekst, die tijdens de tocht geschreven moest worden en ook ingeleverd. Dag 1 Er was niet veel tijd over na de groepsfoto en het in elkaar sleutelen van de stuurautomaat, die vocht binnen had gekregen na de aanbrengtocht. Ik had graag nog even het kompas van de automaat willen calibreren, maar er waren vroeg al veel boten in het startgebied dus rondjes varen zou geen populair plan zijn. Het Markermeer stond in de opdracht , dus daar moesten we als eerste heen want de windstilte die komende dinsdag zou komen zou daar het ergst zijn. Direct ingedraaid voor een mooi plekje in de sluis - of had ik eerst nog dichter langs het startschip moeten varen? Bijna-botsingen omdat mensen direct beginnen met plannen en puzzelen. In de sluis bekijk ik de opdracht nog eens goed en geef een schatting af op basis van goeie wind + gemiddelde snelheid bij goede wind. Voorbij de poepende man gaat het hele veld richting Muiden, m

Zeeroep Ik ging gelooven dat ik nu zou rusten, Den winter in ’t ommuurde stadje blijven, Een huis bewonen, klare zinnen schrijven En voor het eerst wat langer voortgekuste Vrouwen hier bij mij hebben en, ter ruste Met hen gegaan, lang in omhelzing blijven. En langzaam werden mij hun willige lijven Vertrouwd als vroeger vaak bezeilde kusten. Zoo dacht ik zittend in mijn kamer, maar Vannacht hoor ik den najaarsstorm aanheffen; Het dakhout maakt als kreunend want misbaar. Ik woon zoo ver van zee, zoo dicht bij haar; ’t Storten der branding kan mij hier niet treffen. Hoe kan ik zoo wanhopig klaar beseffen Dat ik weer scheep zal gaan, voor ’t eind van ’t jaar. J.J. Slauerhoff (1898-1936)

Nooit schrijf ik eigenlijk iets over hardlopen. Dat is onterecht, want het zijn toch hartstikke leuke ervaringen, die het waard zijn om onthouden te worden. Je herinnert het meestal pas weer tijdens de volgende loop, maar die is dan evenzo overladen met indrukken dat je de ene helft ervan al vergeet voor de finish, en de andere helft, na de vreetkick en de warme douche, is meestal nog tijdens de oeh!-en-auw! periode al verzonken in de orde van de dag. Meestal de zondag trouwens. Maar vandaag dus niet. Voor de kwart-marathon van Rotterdam was ik ingedeeld in startgroep (‘wave’) 1. Dit was de eerste start van de dag en het was me zowaar gelukt om op tijd te zijn. Om 08:00 uur loop ik metrostation Blaak uit om het startnummer op te halen in een hotel. Het was op straat nog heerlijk rustig maar het hotel is al een gonzend lopers-walhalla. Met een QR-code op het telefoontje krijg ik prompt mijn startnummer uitgereikt en om 08:45 heb ik het startgebied al verkend en heb ik een mooi plekje ge