Singlehanded 2024

Zeehond – Marco Bergman – 30-10-2024

Dag 1: ZATERDAG

Vertrokken met weinig wind. Ik had eigenlijk geen haast, maar allerlei dual-handers in het startgebied zeiden dat ik op moest schieten. Ok dan. Een schip kondigt op de marifoon aan dat er een heel lange sleep aankomt. Geen antwoord van niemand niet, dus maar even gevraagd hoe of wat. Marifoon uitluisteren wordt slecht gedaan! Lekker proppen in de sluis, goed voor het groepsgevoel. Iedereen bijna ging naar het zuiden eerst; dat lag ook voor de hand. Snel lag ik al helemaal achterop, maar sloeg toch geen slecht figuur, maakte ik mezelf wijs. Degenen die onder de dijk gingen varen, gingen snel weg, dus ook maar geprobeerd. Huh!? Onder de dijk scheelde wel 10-15 graden dat de wind afbuigt naar de lijn haaks op de dijk. Weer wat geleerd. Dat zou landeffect heten maar ik dacht dat het andersom was.

Nadien geleerd: boven water ruimt de wind op ons halfrond, diep onder de hoge wal is de wind nog niet geruimd en heb je bovendien geen golfslag.

22:05 Muiden. De Dulce lag aan de grond tegenover de eerste boxen, maar kreeg al een lijntje toegeworpen door een grote (jóekel van een) catamaran. Als ik vooraf het adres voor de selfie had gegoogeld had ik ervóór aan kunnen leggen, maar nu aangelegd bij de WSV; kreeg code van het hek van een vrouw. Iemand anders liet me een filmpje zien van al die SH boten met het verlichte kasteel op de achtergrond. Was er helemaal lyrisch over: “Oh, zooo mooi was het!”

En ja, ik had ook eerst nog bij de Koninklijke aangelegd voor een stempeltje. Vooraf nog even de opdracht lezen en analyseren is toch niet zo moeilijk!?

01:15 In 2 rechte rakken naar Volendam gevaren, eerste rak uitgeboomde genua. Hotel-restaurant Van den Hogen, allervriendelijkst, ronduit hartelijk. Boden jenever aan. Knuffel gegeven, die vent ook maar, ze waren bezopen genoeg. Selfie met ze gemaakt. Ze gingen dicht, maar de Dulce kwam net binnen dus die heb ik er ook nog snel naartoe getroond.

04:45 Hoorn. Weer saai stuk, maar de Dulce zat me op de hielen en haalde me in op alleen maar 1 genua, terwijl ik al mijn lappen links en rechts had uithangen. Mooie binnenkomst in Hoorn, maar wel ongezellig zo ’s nachts. Als ik aanleg maakt de White Spirit alweer aanstalten om weg te gaan. Stempel gezocht en gevonden. Vergeten om het formulier uit het hoesje te halen en dus eerst op het plastic hoesje gestempeld met mijn vermoeide kop. Gelukkig snel onderkend.

Heel even nagedacht of ik niet te oud word voor die gekke, bioritme verknooiende nachtelijke escapades, maar dat is zonde van je tijd, je kunt beter gewoon naar het lek gaan luisteren.

Dag 2: ZONDAG

Om 08:00 al wakker geworden want vergeten wekker uit te zetten. Badhuis gezocht en gevonden, maar was zonder QR-code niet te openen. Vertrokken na eerst nog eieren met spek gebakken te hebben. Kuip lag vol met bladeren; het lijkt wel herfst.

Eh – wat was er gebeurd met ‘voor het slapen gaan een plan te maken voor de volgende dag’? En dus de wekker bewust zetten? Welnu, in dit geval was de route eigenlijk zo vanzelfsprekend dat dit niet nodig had geleken. Maar zat hier niet ook een element van luiheid in? Ach, had ik toch maar meer discipline.

15:15 Andijk. Wind zwelt al aan tot > 30 knopen af en toe, er komt waarschijnlijk straks al wat over. Ook de aanloop (kruisend) was onstuimig te noemen. Onbekende haven, dus ik had ruim buiten havenhoofd het grootzeil laten vallen in een opschieter en was heel rustig naar binnen gezeild op een klein stukje fok. Ongeveer langs de gedenksteen, waarmee ik op de selfie moest, gelopen en me suf lopen zoeken bij het gemaal. Die opdrachtjes blijken toch erg moeilijk voor iemand als ik. In de haven maar vast een 2e rif gezet.

 

22:00 Oudeschild. Zo, dat was lekker. Met een noodgang naar Den Oever gejakkerd met uitgeboomde fok, in recordtijd geschut, zonder dralen Visjagersgaatje ingegaan. Ik had gedacht het staartje van de eb te pakken en precies bij de kentering in de Texelstroom aan te komen. Dat viel een beetje tegen. Ik kreeg de stroom al tegen bij de aftakking naar de Westwal en het was gelijk een dikke 2,5 knoop tegen. Voeg daarbij een buitje met een dikke 6 Bft uitschieters 7+ dan heb je dikke pret. Dubbel rif, dus bootje hield zich prima, en ik heb ook nog een stamppotje kunnen opwarmen en opeten. Lekker eten is goed voor het moreel. Automaat (pypilot) stuurde bijna alles, alleen bij het oversteken van het Malzwin heb ik een stukje op de hand moeten doen want daar kwam de stroom van opzij en ging hij gekke dingen doen om op track te blijven. Eenmaal in de Texelstroom ging het weer als een jekko.

Ik had geweten dat ik niet moest treuzelen om door het Visjagersgaatje te komen; in de Stevinsluizen had ik gebakken vis geroken maar ik wist dat ik echt moest opschieten anders zou ik een heel getij moeten wachten en dat kon ik me niet veroorloven. Maar de vloed komt sneller op dan de eb gaat. Het is zeker geen zuivere sinus, die getijdencurve. Vergeet de 1/12 regel. Dit was me dit jaar al eerder opgevallen toen ik wadend bijna de drooggevallen boot niet meer had kunnen bereiken. Maar ik had ook geweten dat ik vanavond genoeg wind zou hebben om tegen een eventuele tegenstroom op te boksen en die heb ik ook nodig gehad. 

Combinatie wind+ stroom, allebei van links, maakten dat de havenaanloop overzeild werd en ik de schroef in zijn werk heb moeten zetten om terug te komen op de lichtenlijn, want in een dubbel rif zit niet erg veel power meer. Redelijk volgas moeten geven om met bijna 30 graden opkrabbend de havenmond in te varen. Zoals altijd is de jachthaven vinden in het donker zwaar klote door de straatverlichting en andere nutteloze verlichting. Met halve vaart achteruit bleef ik net stil liggen naast de kop van een steiger dus daar heb ik hem toen maar aan vastgeknoopt. Ik kwam precies op tijd voor het dessert in het jachthavenrestaurant. Zoals gepland. Hartstikke gezellig al die gekken op een kluitje; ook daarna nog nageborreld in het havengebouw.

Ik had me nog enigszins voorbereid om mijn keuze om hier nu te komen te verdedigen, met de omstandigheden en zo, maar dat was gewoon niet nodig; iedereen hier kijkt niet op of om voor een ruw stukje zeilen. Heerlijk thuiskomen bij deze club.

 

Dag 3: MAANDAG

7 uur wakker, zonder tutten vertrokken, eenmaal op het water ontbeten - eieren met spek natuurlijk. Lekker windje 5 van achteren dus het Scheurrak deed zijn naam eer aan.  Ook de stroom hielp daar mee natuurlijk. Eenmaal in het Inschot ging de stroom tegenstaan, als verwacht, dus snel de randjes opgezocht, en snel ook de Vliestroom overgestoken naar het Pannenwrak. Dat scheelt al snel een hele knoop. Op de Meep ging de stroom natuurlijk weer mee staan, dus daar door het midden heen. Tegen de tijd dat ik bij de bovenste boei was kondigde de kentering zich weer aan, keurig op tijd. Terug opkruisen over de Noordmeep was zonder bijzonderheden, maar toch was ik blij toen ik een lang recht stuk dacht te kunnen doen. Daarvoor wilde ik afsnijden onder de Robbenhoek, maar dat was fout. Ten eerste omdat het daar ondiep was en je bij stroom-mee juist de diepe geul moet opzoeken, duh-huh. Ten tweede omdat hierop de golfslag vanuit zee kapotsloeg. De boot liep in te houden als een paard dat bang is voor iets in de bosjes. Er was nog meer aan de hand daar maar ik weet nog steeds niet wat. Eenmaal in de Vliestroom stond de stroom weer tegen als verwacht, maar de wind was ingekakt en dus was ik goed de sjaak. De gladde bakken schoven zo naar binnen, maar ik moest toch de ondiepte weer opzoeken en liep, door iets afgeleid 😇, aan de grond. Eerst nog geprobeerd los te bomen, maar toen toch de motor gebruikt. Daarna nog steeds niet echt makkelijk natuurlijk; ruim een uur bezig geweest met de laatste 0.7NM. Plan was om direct weer te vertrekken, maar dat lukte niet, dus toen ik 2 uur later weer de Vliesloot in kwam zeilde ik andermaal weer achteruit, want nu was de wind nog meer ingekakt en de stroom natuurlijk inmiddels gekenterd. Snel raadplegen van Quicktide leerde dat dat ik er nu ook al via het Fransche Gaatje uit kon. Was nog even puzzelen om de Vlielanderbalg op te kruisen voor het eerste stukje want er stond nog geen 6 knopen wind, maar plots stond er 11 knopen en toen kon ik erin komen.

    

Snel een route ingeprogrammeerd en de automaat erop gezet, en toen kon ik het log trekken, want door het vastlopen en het opwoelen van bodemsediment door het motorgeweld was het schoepenwieltje weer vast komen te zitten en het log is toch wel handig als je in het donker met weinig wind wilt kruisen want je GPS snelheid heb je dan niks aan en je weet niet of je vooruit of achteruit vaart, letterlijk. Het ging toen weer lekker vooruit tot dwars van de BS11 (flink stuk buiten de geul, dat wel), toen er 0 knopen wind was, de boot niet meer vooruit ging en om zijn as tolde in de stroom. Anker uitgebracht om 23:30 en administratie en journaal bijgewerkt. Na een uur kwam de wind, maar ja je wilt toch je 2 uurtjes ankeren in de pocket hebben dus je zit het maar uit. Ik denk dat ik hier blijf slapen, ik ga niet in de regen zitten zeilen.

Mja, hier had een plan B toch wel handig geweest, dan had ik niet dat kwartier hoeven klooien om te proberen de Vliestroom uit te zeilen. Ik had gisteravond al besloten om vanavond nog naar Harlingen te zeilen om vroeg door de Boontjes te kunnen gaan, nog profiterend van de eb. Het peloton gaat nu morgen tegen de eb naar Harlingen, en dan tegen de vloed door de Boontjes. Mooi als je daarmee wegkomt, maar als ik dat ook zou doen dan zou ik a) achter de troepen aan lopen, en zou ik b) gierend het onderspit delven. Motivationeel trek ik dat gewoon niet, ik heb het gewoon nodig om anderen te zien, ook al halen ze me in. Maar het is wel erg ongezellig, op het wad ankeren. Ze zitten natuurlijk allemaal lekker in de Dining.

 

Dag 4: DINSDAG

Nou best wel lekker geslapen, werd 04:30 even wakker van het AIS alarm toen een viskotter langs kwam maar ik ben natuurlijk goed zichtbaar hier. Net, na de wekker, kwam er eentje wel heel dichtbij, nog opgeroepen maar hij ging er langs, heb niet overboord hoeven springen 😉. Anker zat goed vast maar kreeg hem los onder handkracht – de motor is nog niet aan geweest en we zeilen nu al even. Eitjes gebakken natuurlijk – ik zal het nodig hebben. Nog een flink stuk naar de Boontjes en de wind staat nu WZW dus dat zal een beetje opkruisen worden – tegen de stroom in. Dat moet dan maar.

Lekker geslapen?! Daar gaan we weer! Ik had om 05:30 moeten zeilen, dan had ik door de Boontjes kunne vlíegen! Beetje administratie zitten doen terwijl ik had moeten plannen! Lesson learned: planning gaat vóór administratie, voortaan.

Ik had besloten niet door het Inschot naar de wal te gaan, omdat ik dacht dat het eerste stuk door het Inschot niet bezeild zou zijn. Nu heb ik daar wel vaker ’s nachts opgekruist, dus waarom nu niet? Zwakte?! En toen ik door het Fransche Gaatje ging had ik gezien dat de wind al was geruimd. Daar had ik toen kunnen besluiten om toch het Inschot te nemen. Waarom was dat niet in me opgekomen? Wat doe ik dan, als ik zit te zeilen? Als ik het dan niet vooraf doe, die alternatieve plannen bedenken, dan moet ik het eigenlijk elk uur doen of zo. Continu jezelf afvragen: wat kan ik nu anders doen, en waarom doe ik dat niet?

Om stipt negen uur de Boontjes ingedraaid, dus dat was laag water dus dat kon eigenlijk niet slechter. Toch nog nooit met zo’n goeie moed eraan begonnen. Wind + weer was eigenlijk lekker en de harmonica (track op de plotter) vouwde niet samen (dan maak je geen vooruitgang), maar met 2 knopen VMG zou het lang duren; ik zat continu te knijpen. De vroege vogels uit Vlieland kwamen me nu ook inhalen, dat was toch wel weer balen. Op een gegeven moment liep ik toch ook weer vast.

Nogmaals: appen en opkruisen gaan niet samen!

Motor moeten gebruiken, en toen was ik het helemaal goed zat. Ik was de enige met nog gereefde genua. Die helemaal uitgerold en dat scheelde een stuk. Snoeihard doorzetten ook – hij moet beslist binnen de zalingen vallen, vanuit de kuip bezien. Toen werd het nog echt leuk - heerlijk weer ook. Om 13:40 in de sluis – ruim 4.5 uur aan het opkruisen geweest. Na de sluis (twee ladingen SH/DH tegelijkertijd!) direct door naar Staveren. Beetje ingekakt maar lekker eten helpt. Andermaal het log getrokken want het schoepenwieltje zat natuurlijk weer vast. Staveren was kort, krachtig en ook nog even gezellig. Door het Vrouwenzand gezigzagd. De Elsato lag op een gekke plek te ankeren, dacht ik nog, maar het bleek later dat-ie netten had opgepikt. Het laatste stuk was heerlijk zeilen. Enkhuizerzand afgesneden want ik wou niet in het peloton zitten. Onder de dijk varen is heerlijk – geen golfslag. Paar slagen op moeten kruisen, maar oppassen, ze liggen hier onder de dijk te ankeren. Maanlicht, zacht weer, heerlijk einde van de Singlehanded 2024. Elly en Frits, bedankt!