S/Y Zeehond

Onderstaande is een aangepaste versie van het journaal ingeleverd voor de Singlehanded 2019. Het was de eerste keer dat ik hieraan meedeed. De dag voorafgaand aan deze race (vrijdag) had ik de boot al overgevaren van Makkum naar Lelystad, waar de race zou starten. Race begon zaterdag 13:00, ik ben er maandag om ca 21:00 uur uitgestapt omdat ik me genoodzaakt had gezien de motor te gebruiken. 12-OKT-2019 Vertrokken met lichte wind uit ZZO. Werd spoedig door iedereen ingehaald. De Bliss kwam met spinnaker dichtbij langszoeven. Had mijn genua toen uitgeboomd. Daarna toch spinnaker gezet maar die zat om de roller heen. Bijna bij Urk toch, dus weer terug naar de genua. Voor de eerste keer dat ik zelf een spinnaker zette was ik blij dat ik er zonder zeilscheuren vanaf kwam! Ik had geen idee waar ik mijn stempel zou moeten halen, en had op de AIS gekeken waar andere boten afgemeerd waren, maar bij binnenkomst stond een man te zwaaien met een ding in zijn hand; hij bleek iemand van de have

9 jan 2020 De post-it ‘dagen niet gezeild’ had al veel teveel turfjes. Maar donderdag zou de wind zuidwest zijn en vrijdag noordwest. Zo mooi zie je dat niet vaak. Terschelling riep. Woensdagavond naar de boot gegaan en klaargemaakt. Hoogwater Harlingen zou even na 8 uur ‘s ochtends zijn. Omstreeks dat tijdstip moet je er dan langs varen, anders heb je ergens stroom tegen. Ik zou dus vroeg op moeten staan. Dat is nou net voor mij het moeilijkste van solozeilen. Een beetje stroom tegen moet wel kunnen, dacht ik, ‘s ochtends nog heerlijk in de hondenkooi liggend. Maar ja, slaap krijg je niet meer. Thermos en boterhammen gemaakt, stevig gegeten. Vanaf het havenhoofd kan ik maar één set boeien zien knipperen. Dat is te weinig zicht. Ik leg aan bij de sluis en roep ze op. Dat ik nog niet naar buiten ga. De jongedame tutoyeert me. Altijd leuk. Ik klus wat aan mijn oliedrukmeter. Als ik opkijk zie ik de vaste wal, dus dat is genoeg zicht. Ik kan direct door de grote sluis en om kwart ove